Wczoraj obejrzałem pewien ciekawy program, mówiący o zegarze biologicznym. Ponoć człowiek najefektywniej pracuje w godzinach przedpołudniowych: 10-12. Także czas największej kreatywności już dzisiaj minął, ale mam nadzieję, że uda mi się mimo wszystko coś ciekawego napisać ;) Dzisiaj chciałbym nakreślić kilka słów o filmie, który niedawno wszedł na ekrany kin. Mowa o "Atlasie Chmur" w reżyserii rodzeństwa Wachowskich we współpracy z Tomem Tykwerem.
Film długi, bo trwający prawie 3 godziny, a doliczając reklamy, otrzymujemy przeszło trzygodzinny pobyt w kinie. Czy warto? Warto, bez dwóch zdań. Atlas Chmur, powstały na podstawie powieści Davida Mitchella, to pewnego rodzaju podróż wgłąb siebie. Zostają przedstawione nam historie wielu ludzi, żyjących w różnych epokach, których jednak łączą wspólne więzi. Opowieść z początku skomplikowana i trudna do przyswojenia, w rezultacie wgniata widza w fotel. Byłem absolutnie zdumiony zręcznością, z jaką powiązane były poszczególne wątki.
To film o wierze. O tym, że każda sytuacja, nawet ta najbardziej błaha (nawet to, że stukam teraz w klawisze z prędkością błyskawicy, raz po raz zerkając na zegarek) wpływa na naszą przyszłość. Tylko czy ta przyszłość rzeczywiście jest nasza?
Na brawa zasługują efekty specjalne (futurystyczna wizja miasta przyszłości zapiera dech w piersiach) oraz charakteryzatorzy (czyli jak z jednego człowieka zrobić pięciu innych)
W obsadzie plejada gwiazd. Tom Hanks, Hugo Weaving, Halle Berry. Według mnie na największe pochwały zasługuje Tom Hanks, który ze swoim ochrypłym głosem wspiął się na szczyty aktorskiego geniuszu. Na uwagę zasługuje jednak również Doona Bae, która idealnie przedstawiła postać Sonmi-451.
Na koniec chciałbym wspomnieć o muzyce do tego filmu. Tytułowy "Atlas Chmur" to sekstet stworzony przez młodego kompozytora, którego jednak nigdy nikt ma nie usłyszeć.. Wprawia w konsternacje, zadumę, zmusza do refleksji..
Zostawiam Was z tą piękną muzyką, życząc przemiłego dnia ;)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz